D’ail des ours, daslook, allium ursinum, look van de beren, wilde knoflook, ik ben dol op daslook. Dit jaar heb ik pistou van daslook gemaakt, pesto en daslook zout. Vooral met het zout ben ik heel blij, op deze manier heb ik lang plezier van mijn verrukkelijke daslook. *soms snuif ik even in het daslookzout potje, gewoon om die zalige daslooklucht te ruiken. In Duitsland heet daslook “bärlauch”, in het Engels is de naam “bear’s garlic”. In Friesland zeggen de Friezen “blêdlok”, en hier in de Bourgogne, in Frankrijk zeggen we “ail des ours”, look van de beren. Leuk dat ik tegenwoordig zeg “bij ons in Frankrijk”, de Bourgogne is echt mijn plek, Frankrijk echt mijn land. “Ail des ours”, is familie van de narcis familie, “amaryllidaceae”. De naam komt van “allium”, van het Griekse “aglis”. “Aglis” betekent “knoflook”. De oorsprong van “aglis”, komt van “glis”, iets ronds en/of kroms. Denkelijk verwijst dat naar de bolvorm van de looksoorten. Maar er is nog een theorie en die vertelt een andere uitleg. “Allium”, kan ook afgeleid zijn van het Keltische “all”, wat zoveel betekent als “warm, scherp brandend”. Dat zou dan betrekking kunnen hebben op de smaak van de “ail des ours”. De aanwijzing naar de soort is “ursinum”, en dat komt van “ursus”, wat “beer”, betekent. Er is een oud bijgeloof (ik ben gek op dit soort verhalen, legendes en volksverhalen) beren doen een winterslaap en worden hongerig wakker. De eerste planten die ze vinden en consumeren is de “ail des ours”, oftewel “look van de beren”. Het ligt een beetje aan de temperaturen maar begin mei staat de “ail des ours”, in bloei. Prachtige plant, bijna jammer om die mooie bloempjes op te eten. Begin juni is het meestal over maar zoals al eerder gezegd het ligt eraan wat voor soort lente het is. De bloemen zijn tussen de 1 à 2 centimeter groot, de 6 blaadjes hebben een stervorm, de bloemen zijn wit. In het midden van de bloemblaadjes zit een meeldraad, die iets minder lang is dan het bloemblaadje. Aan het uiteinde van de meeldraad zit een vruchtbeginsel. Midden in de bloem zitten drie groene bolletjes, ik heb het geprobeerd zo goed mogelijk te illustreren. “Ail des ours”, vind je in Europa, in sommige landen mag je niet zomaar de “ail des ours”, plukken omdat het een beschermende plant is. Vroeger werd de “ail des ours”, gebruikt om darmklachten mee te bestrijden en om aderverkalking tegen te gaan. In mijn keuken gebruik ik de “ail des ours”, fijn gehakt en rauw in een groene salade. “Ail des ours”, is heel smaakvol in pesto, kaas, marinades en kruidenboter. Zelfs in soep is de “ail des ours”, een smaakmaker vooral als de plant nog geen bloemen heeft. Ik was mijn “ail des ours”, met lauw water, scheutje azijn, daarna goed laten drogen of even in de sla centrifuge drogen. Mijn favorieten: pesto, daslook zout en soms gewoon een blaadje, fijn gehakt op een vers stukje “baguette”, van de Franse bakker. Met wat goede kwaliteit olijfolie, daarop de fijn gehakte “ail des ours”. Dan ga ik buiten zitten, en wat is de lente toch mooi en voel ik me “een godin in Frankrijk”, hemels zo lekker.
Een mooiere “printemps”, (lente) bestaat er niet!
*pas op met wild plukken, bij twijfel niet eten, daslook lijkt op lelietjes van dalen en die zijn giftig. Wild plukken is op eigen risico
#atelierphilippine #illustraties #illustrator #workshops #painting #waterverf #aquarel #aquarelartist #recept #daslook #aildesours #blog #blogger #bourgogne #drawing #schrijvenisleuk #drawing #doodeling #kookboek #kookschrift #frankrijk #voedselbos #wildplukken #puurnatuur #gezond #parcdumorvan #schrijvenvanuitjehart #levensgenieter #illustrator
Atelier Philippine 