Vlierbloesem beignets recept

Vlierbloesem en vlierbessen zijn hip, zo heeft Jamie Oliver een taart gemaakt met yoghurt, pistache en vlierbloesem siroop.  Ook andere bekende chefkoks plukken de schermen van de prachtige vlier. Er zijn zelfs supermarkten waar de vlierbloesem te koop is. Vanaf mei heeft de vlier kleine witte bloemetjes. Gemiddeld groeien de bloemetjes ongeveer een maand. Je kunt er zalige vlierbloesem siroop van maken of thee. Volgens menig arts, homeopaat, kruidenvrouw en ervaringsdeskundige is de vlierbloesem het midden tegen hooikoorts, verstopte bijholten en verkoudheid. Als je regelmatig thee drinkt gemaakt van de vlierbloesem schermen dan komt dat je weerstand ten goede. Vorig jaar heb ik vlierbloesem siroop gemaakt dit jaar wilde ik wat anders ermee maken. Het werden vlierbloesem beignets.
Je hebt daarvoor nodig:
16 kleine vlierbloesem schermen of ongeveer 12 grote schermen met steeltjes tussen de 5 en 8 cm
200 gram tarwemeel
300 ml volle melk
Een scheutje bier (is optioneel maar het werkt wel goed)
2 eieren maat M
Snufje zout
Olie om in te bakken
Maak een glad egaal beslag, laat dit in de koelkast een half uurtje rusten
Hierna kan je de schermen in het beslag dompelen, het steeltje is makkelijk om de vlierbloesem aan vast te houden. Laat even uitdruppelen. Je kunt de vlierbloesem schermen frituren in een frituurpan of bakken in een kleine koekenpan (klein, zodat je minder olie hoeft te gebruiken) Als je kiest voor de koekenpan moet je wel oppassen want de olie kan spetteren. Als de vlierbloesem goudbruin is gebakken is hij klaar. Laat even uitlekken op keukenpapier. Het lekkerst zijn ze warm en vers met wat honing of poedersuiker.
Er is ook een hartige variant, je maakt het zelfde beslag, maar voeg nu wat extra zout en peper toe en Parmezaanse kaas. Bak in een koekenpan ongeveer 30 seconden, knip het groen eraf en keer om. Nog een seconden of 15 bakken. Je eet alleen de bloemetjes niet het groen. Deze variant is lekker met aardappelsalade en een groene salade met dunne plakjes radijs. Sommige mensen wassen de schermen, dat doe ik niet dan gaat de specifieke smaak weg, vind ik. Wel klop ik de schermen goed uit, ik laat ze buiten even op de buiten tafel liggen zodat eventuele beestjes eruit kunnen lopen. Let wel altijd goed op met plukken, dat je zeker weet wat je plukt. Als je de schermen niet plukt worden het bessen, die zijn lekker om te verwerken maar eet de bessen nooit rauw.
Bronvermelding: Eigen moestuin/kookschriftje en foto archief #atelierphilippine #waterverfillustratie #bourgogne #aquarelle #workshops #painting #drawing #doodeling #kookboek #pluktuin #voedselbos #wildplukken #gezond #foodillustration #illustraties #illustrator #vlierbloesem #beignet #ikhouvanfrankrijk #france puurnatuur

Advertentie

Gooi niet de watermeloenschil op de composthoop, de watermeloenschil is verrassend lekker!

Watermeloenschillen gooi ze niet weg want ze zijn verrassend lekker!

Pastèque is de naam van de watermeloen in het Frans. De maanden juni t/m augustus is de aanvoer het grootst. Toch liggen er bij ons in de Bourgogne de hele maand mei ook al zalige watermeloenen. Meloenen doen het goed in/als voorgerecht, smoothies, salades en zelfs in hartige gerechten. Zelf serveer ik ook altijd watermeloen blokjes bij de barbecue. Het is lastig om te zien of de watermeloen rijp is. Door even op de watermeloen te kloppen kan je het meestal wel horen, de watermeloen moet hol klinken. Een watermeloen bestaat voor 95% uit water.  In het rozerode vruchtvlees zit veel ijzer, vitamine C en lycopeen. Bij andere meloen soorten zitten de pitten in het midden bij elkaar, bij de watermeloen zitten ze verspreid ingebed in het rozerode vruchtvlees. De watermeloen is familie van de komkommer en de pompoen het is een vruchtgroenten. Mijn twee recepten zijn bedoeld om iets lekkers te maken van de schil van de watermeloen. Eerst was ik de watermeloen goed. Dan snijd ik de watermeloen in grote parten. Je moet het rozerode vruchtvlees wegsnijden (en opeten;) je houdt de dikke schil over. Nu schil je met bijvoorbeeld een scherpe dunschiller het harde groene laagje weg, dat is een beetje priegelwerk. Uiteindelijk blijft de witte laag over die snijd je in kleine blokjes. Die blokjes laat ik een paar uur of een nachtje in het water staan. Daarna afgieten en goed uit laten lekken. Nu kan je verschillende recepten maken met de witte watermeloenschil, ik heb twee favorieten, de één is een chutney ervan maken. Daarvoor heb je nodig:
Ongeveer 3 kopjes watermeloenschil (zonder groen)
100 gram suiker, 4 eetlepels appelazijn, 1 eetlepel gember poeder, of anderhalve centimeter verse geraspte gember, 4 tenen knoflook uitgeperst, zout en chilivlokken.  Dit is een standaard recept als je meer zoetzuur wil kan je meer suiker toevoegen. En hoeveelheden zijn betreffende de watermeloenschil moeilijk aan te geven want dat ligt aan de dikte en grote van de watermeloenschil. Dus experimenteren is in het begin nodig tot je de perfecte verhoudingen hebt gevonden qua smaak. Doe alle ingrediënten in een pan. Breng aan de kook laat vervolgens met de deksel erop zachtjes een half uurtje pruttelen. Schenk de chutney in schone potten. De chutney van watermeloenschil blijft in de koelkast enkele weken goed.
Mijn tweede toepassing is het inmaken van de watermeloenschil, eigenlijk maak ik de watermeloenschil net zo in zoals ik augurkjes inmaak. Dit keer had ik genoeg watermeloenschil voor ongeveer twee grote potten, voor het inmaken heb ik gebruikt: 2 eetlepels zout, 1 eetlepel kruiden bijvoorbeeld mosterdzaad, chilipeper, peperkorrels  garam massala, pigmentbessen enz,enz…
2 deciliter azijn, ik gebruik appelazijn. 1 deciliter water, 3 eetlepels suiker. Ook hier is het lastig om het recept tot op de millimeter nauwkeurig op te schrijven, je moet experimenteren, belangrijk is wel dat de potten goed met vocht gevuld worden. Dit keer had ik wat over, dat werd een halve pot vol, die maak ik dan als eerste op. Wil je het recept veranderen kies dan voor een andere verhouding qua suiker en azijn maar ga niet meer water toevoegen dat zorgt voor verdunning en daardoor wordt het zoetzuur minder lang houdbaar. Doe alle ingrediënten in de pan breng aan de kook, voeg de watermeloenschil toe. Laat een half uurtje pruttelen met de deksel erop. Doe alles in de schone potten, laat afkoelen en zet weg. Als de pot afgekoeld is en vacuüm is getrokken blijft de ingemaakte watermeloenschil maandenlang goed. Geopende potten bewaar die in je koelkast. De ingemaakte watermeloenschil proeft een beetje als zoetzure augurkjes.
Prachtig om dus alles van de watermeloen te gebruiken.
Foto’s uit eigen fotoarchief en recepten uit mijn kookschriftje #atelierphilippine #illustrationartists #bourgogne #schrijvenisleuk #puurnatuur #inmaken #leefstyl #blogger #Blog #meloen #watermeloen #lekker #zomer #watermeloenschilinmaken #doodeling #drawing #kookboek #kookschrift #illustrator #workshops

Kappertjes van de lage landen gemaakt, van madeliefjes knopjes, heel goed gelukt 😋

Half april heb ik madeliefjes-knopjes ingemaakt, hier in Frankrijk staat het er vol mee (maar eigenlijk in veel landen staan de madeliefjes) vandaag het resultaat!
Madeliefjes, wie wordt er niet vrolijk van?
Vooral zo’n groot weiland vol madeliefjes. Madeliefjes zitten vol symboliek. Al eeuwenlang wordt de mens geïnspireerd door de madeliefjes. Het gele hart, de witte bloemblaadjes soms met een roze rode rand. Het madeliefje heeft veel bijnamen: meibloempje, pinksterbloempje, mariabloempje, grasbloempje en maagdeliefje. Ik heb vandaag mijn madeliefjes ingemaakt, ze noemen soms deze ingemaakte madeliefjes ook wel “kappertjes van de lage landen”. Het is een leuk werkje, eerst heb ik madeliefjes in de knop geplukt, er zitten ook wat knoppen van paardenbloemen bij maar die kan je ook gebruiken. Je moet vroeg plukken dan zitten de madeliefjes nog in de knop. Maar ik heb gemerkt dat de madeliefjes die iets open staan, zich meestal wel sluiten in het azijnmengsel. Bij een middelgrote weckpot heb je zo’n 250 madeliefjes in de knop nodig. Als de madeliefjes in de pot zitten moet deze iets over de helft, tot 2/3, gevuld zijn. Zorg er wel voor dat de weckpot en deksel goed schoon is. Laat de azijn net niet koken, voeg de ingrediënten toe, je bepaalt zelf hoe gekruid je je kappertjes maakt. Laat de ingrediënten 20 minuten trekken, daarna heb ik het azijnmengsel gezeefd. Voeg het azijnmengsel bij de madeliefjes, in de pot. Zorg dat je weckpot helemaal vol is. Sluit de weckpot, zet op een donkere koele plek voor een paar weken. Zorg ook altijd voor een duidelijk etiket met alle informatie over de inhoud van de pot. Bijvoorbeeld de datum, en wanneer het klaar is. Mijn madeliefjes kappertjes zijn pittig, ik heb veel mosterd kruiden en gekneusde peperkorrels gebruikt. Ik hou van deze smaak. Ook heb ik de traditionele kappertjes geproefd, beide varianten zijn heel lekker!  Dus voor herhaling vatbaar. Mijn kappertjes zijn een soort zout/zure smaakmakertjes. Lekker in de salade maar ook in de pasta. Ook zijn mijn madeliefjes kappertjes zalig bij zalm, pizza, carpaccio, tonijnsalade en in een olijventapenade.  Een super waardevolle toevoeging voor/bij bijna elke maaltijd. Pluk alleen wat je nodig hebt. En bij twijfel niet het madeliefje eten, wild plukken is fantastisch maar het is belangrijk dat je zeker weet wat je plukt.
Foto’s uit eigen fotoarchief
Recept uit eigen kookschriftje
#atelierphilippine #madeliefjes #marguerite #kappertjes #puurnatuur #voedselbos #wildplukken #illustrationartists #kookboek #illustraties #schrijvenisleuk #blog #blogger #bourgogne #drawing #doodeling #frankrijk

Ail des ours, daslook verwerkt

Mijn snijplank met mijn daslook zout, beide zelfgemaakt

Het aquarel recept

Knacker met daslook pesto

De keukenmachine maalt alles, knip eerst lange stukken anders kan je keukenmachine stuk gaan

Pasta daslook pesto

D’ail des ours, daslook, allium ursinum, look van de beren, wilde knoflook, ik ben dol op daslook. Dit jaar heb ik pistou van daslook gemaakt, pesto en daslook zout. Vooral met het zout ben ik heel blij, op deze manier heb ik lang plezier van mijn verrukkelijke daslook. *soms snuif ik even in het daslookzout potje, gewoon om die zalige daslooklucht te ruiken. In Duitsland heet daslook “bärlauch”, in het Engels is de naam “bear’s garlic”. In Friesland zeggen de Friezen “blêdlok”, en hier in de Bourgogne, in Frankrijk zeggen we “ail des ours”, look van de beren. Leuk dat ik tegenwoordig zeg “bij ons in Frankrijk”, de Bourgogne is echt mijn plek, Frankrijk echt mijn land. “Ail des ours”, is familie van de narcis familie, “amaryllidaceae”. De naam komt van “allium”, van het Griekse “aglis”. “Aglis” betekent “knoflook”.  De oorsprong van “aglis”, komt van “glis”, iets ronds en/of kroms. Denkelijk verwijst dat naar de bolvorm van de looksoorten. Maar er is nog een theorie en die vertelt een andere uitleg. “Allium”, kan ook afgeleid zijn van het Keltische “all”, wat zoveel betekent als “warm, scherp brandend”. Dat zou dan betrekking kunnen hebben op de smaak van de “ail des ours”. De aanwijzing naar de soort is “ursinum”, en dat komt van “ursus”, wat “beer”, betekent. Er is een oud bijgeloof (ik ben gek op dit soort verhalen, legendes en volksverhalen) beren doen een winterslaap en worden hongerig wakker. De eerste planten die ze vinden en consumeren is de “ail des ours”, oftewel “look van de beren”. Het ligt een beetje aan de temperaturen maar begin mei staat de “ail des ours”, in bloei. Prachtige plant, bijna jammer om die mooie bloempjes op te eten. Begin juni is het meestal over maar zoals al eerder gezegd het ligt eraan wat voor soort lente het is. De bloemen zijn tussen de 1 à 2 centimeter groot, de 6 blaadjes hebben een stervorm, de bloemen zijn wit. In het midden van de bloemblaadjes zit een meeldraad, die iets minder lang is dan het bloemblaadje. Aan het uiteinde van de meeldraad zit een vruchtbeginsel. Midden in de bloem zitten drie groene bolletjes, ik heb het geprobeerd zo goed mogelijk te illustreren. “Ail des ours”, vind je in Europa, in sommige landen mag je niet zomaar de “ail des ours”, plukken omdat het een beschermende plant is. Vroeger werd de “ail des ours”, gebruikt om darmklachten mee te bestrijden en om aderverkalking tegen te gaan. In mijn keuken gebruik ik de “ail des ours”, fijn gehakt en rauw in een groene salade. “Ail des ours”, is heel smaakvol in pesto, kaas, marinades en kruidenboter. Zelfs in soep is de “ail des ours”, een smaakmaker vooral als de plant nog geen bloemen heeft. Ik was mijn “ail des ours”, met lauw water, scheutje azijn, daarna goed laten drogen of even in de sla centrifuge drogen. Mijn favorieten: pesto, daslook zout en soms gewoon een blaadje, fijn gehakt op een vers stukje “baguette”, van de Franse bakker. Met wat goede kwaliteit olijfolie, daarop de fijn gehakte “ail des ours”. Dan ga ik buiten zitten, en wat is de lente toch mooi en voel ik me “een godin in Frankrijk”, hemels zo lekker.
Een mooiere “printemps”, (lente) bestaat er niet!

*pas op met wild plukken, bij twijfel niet eten, daslook lijkt op lelietjes van dalen en die zijn giftig. Wild plukken is op eigen risico

#atelierphilippine #illustraties #illustrator #workshops #painting #waterverf #aquarel #aquarelartist #recept #daslook #aildesours #blog #blogger #bourgogne #drawing #schrijvenisleuk #drawing #doodeling #kookboek #kookschrift #frankrijk #voedselbos #wildplukken #puurnatuur #gezond #parcdumorvan #schrijvenvanuitjehart #levensgenieter #illustrator

1 mei traditie in de Bourgogne, lelietjes van dalen

Bij ons in de Bourgogne groeien ze gewoon in de tuin, anders kan je de muguets kopen. Muguets zijn in het Frans “lelietjes van dalen”. De traditie van 1 mei, de dag van de arbeid. Onder bepaalde voorwaarden mogen zelfs particulieren in zelf gefabriceerde kraampjes hun lelietjes van dalen verkopen. Het verhaal zegt dat het geluk brengt als je elkaar op 1 mei een teer bosje lelietjes van dalen geeft. Kijk wel uit met deze prachtige bloemetjes, ze zijn net zo giftig als dat ze mooi zijn. Van kop tot en met wortels zijn ze giftig, zelfs het water waarin ze hebben gestaan is giftig. In een hele lichte verdunning wordt het gebruikt door de farmaceutische industrie als hart medicijnen. Één van mijn kennissen werkt als parfemumeur, hij is een zogenaamde “neus”, voor parfums. Een neus hebben voor parfums is een vak op zich. Eigenlijk hebben we weinig woorden voor geuren. Soms worden gekoppeld aan muziek of aan een kleur. Lelietjes van dalen koppelde ik altijd aan wit. Maar wat blijkt het lelietje van dalen heeft weinig tot geen etherische oliën, de parfum industrie kan er geen oliën uit destilleren. De bekende geur van de lelietjes van dalen wordt nagemaakt met behulp van geurstoffen. Voor mij was dit totaal nieuw, in het verleden heb ik wel parfums gekocht waarbij ik juist de geur van de lelietjes van dalen wilde ruiken. Lelietjes van dalen staan voor mij voor teer, tederheid, onschuldig vanwege hun kleur. De lelietjes van dalen komen voor in legendes en gedichten. Maar lelietjes van dalen staan voor mij vooral symbool voor de lente, het voorjaar. Inmiddels ben ik dus een illusie armer want die geur was/is een nagemaakte geur.  Even nog een stukje geschiedenis over het lelietje van dalen, de traditie van 1 mei. We gaan terug naar de tijd van de Germanen. “Donar”, de dondergod had een zus en die heette “Ostara”, “Ostara”, was een zachtmoedige godin, zij kondigde met het lelietje van dalen de lente aan. Bij de Romeinen was het godin “Flora”, die met dit bloemetje de lente verwelkomden. In de Renaissance was het gebruikelijk om op 1 mei elkaar een bloeiende tak te geven. Toen de koning in 1560 een bezoekje bracht aan Dauphiné kreeg hij als bloeiende tak een lelietje van dalen. Een jaar later is de koning zelf lelietjes van dalen gaan geven aan de dames van het hof, op 1 mei. Toch was het lelietje van dalen niet altijd het bloempje van 1 mei. Tijdens de revolutie werd het lelietje van dalen gekoppeld aan Floréal, 26 april, de dag van de republiek. Floréal was de achtste maand van de Franse republikeinse kalender, de naam betekent bloemmaand. In die tijd gaven mensen elkaar een mooie rode roos op 1 mei. Aan het einde van de 19e eeuw kwam het lelietje van dalen weer in de smaak omdat de populaire zanger “Felix Mayol”, altijd een takje van het lelietje van dalen op zijn jas droeg. Ook was er op 1 mei (1900) een groot feest dat werd gegeven door de couturiers van Parijs. De dames kregen bij dit feest een bosje met lelietjes van dalen. Toch bleef het de rode roos die het won op 1 mei tot 1941. Het was maarschalk “Pétain”, die het lelietje van dalen opnieuw introduceerde op de dag van de arbeid. Volgens “Pétain”, deed de rode roos teveel denken aan het communisme. Tot de dag van vandaag wordt nu het witte bloempje “lelietjes van dalen”, gegeven op 1 mei. Overigens is 1 mei in Frankrijk een doorbetaalde vrije dag al sinds 1947.
Bronvermelding: https://kijkzuidfrankrijk.com/2017/04/29/traditie-op-1-mei-muguet-lief-maar-link/
Bronvermelding: https://www.bourgondischezaken.com/waarom-geven-we-elkaar-lelietjes-van-dalen-op-1-mei-2/
Het meeste van het bovenstaande blog was wel bij mij bekend maar sommige feiten en datums heb ik toch even opgezocht.
Het recept dat ik erbij plaats is een heel simpel maar ozo lekker mei fruit dessert.
Dit dessert kan altijd en zo snel en makkelijk om te maken, het zachte fruit is verrukkelijk in combinatie met de mascarpone en slagroom! #atelierphilippine #1mei #traditie #lelietjesvandalen #muguet #muguets #blog #blogger #illustraties #illustrator #dessert #drawing #tekenen #dessert #lente #lentefruit #kookboek

Èclairs orange avec des marguerites en cette fête Hollandaise, le jour du roi 👑Oranje eclairs met madeliefjes op koningsdag in Frankrijk, een beetje Nederland in Frankrijk 🟧🇳🇱🇨🇵 het hele blog op Facebook Franse recepten #aquarel #aquarelartist #atelierphilippine #blog #blogger #bourgogne #frankrijk #drawing #doodeling #kookboek #koningsdag #gebak #eclairs #workshops

#blog #blogger #bourgogne #koningsdag #gebak #koningsdag2023 #eclairs #illustraties #illustrator #workshops #kookboek #drawing #doodeling #lekker #feestdag #madeliefjes #eetbarebloemen

Gâteau au miel, Franse honing cake 🐔🐝

Miel, honing, pure honing vloeibaar eetbaar goud wat bijna niet kan bederven. In Egypte is een pot honing gevonden, in één van de graven. Dit graf was van een koning. De pot honing die erbij was begraven was meer dan 2500 jaar oud. En die honing was nog eetbaar, hoe bijzonder is dat en wat zegt het over de honing. In honing zit minimaal water daardoor kunnen eventuele bacteriën zich nauwelijks vermenigvuldigen. Echte goede honing kunnen we als mensen onbewerkt eten zonder toevoegingen. Honing bevat alle voedingsstoffen om te overleven namelijk: enzymen, vitaminen en mineralen. Honing is één van mijn favorieten, net als gember, espelette peper, kurkuma, citroen, knoflook en sjalotjes. Ik woon in de Bourgogne en in het parc du Morvan is een winkel tussen Corancy en Château Chinon die verrukkelijke honing verkoopt. Het is sowieso een belevenis om te zien hoe de bijen heen en weer vliegen en honing verzamelen. In deze winkel/museum-achtige kan je de bijen namelijk gadeslaan achter glas. Behalve honing zijn er tientallen aanverwanten producten die allemaal met honing te maken hebben, denk aan boeken maar ook bijvoorbeeld honing likeur enz. Afhankelijk van het seizoen en welke bloemen de bijen hebben bezocht krijg je verschillende smaken van honing. Bij deze winkel kan/mag je proeven. De medewerkers zijn vriendelijk en behulpzaam, wel gaat alles in het Frans. Wat ik vroeger niet wist, doe nooit honing in kokend water want dan werken de goede stofjes in de honing niet meer. Mijn honing cake recept kan niet mislukken, de geklopte eiwitten maken de cake luchtig. Één keer heb ik de eieren niet gescheiden en toen is mijn cake wel gelukt maar was de cake wat minder luchtig. De honing smaak is goed aanwezig dus als je niet van honing houdt of gasten hebt, die niet van honing houden, kan je beter deze cake niet serveren. Kies voor verse scharreleieren en een goede kwaliteit honing. #honing #miel #bijen #hommels #atelierphilippine #illustraties #illustrator #workshops #gebak #Fransekeuken #fransereceptenfacebook #blog #blogger #recepten #cake #frankrijk #bourgogne #nievre

Het mega omelet van Bessières in de Haute-Garonne, de traditie 🐣

15.000 eieren in één mega groot omelet, die getallen worden gezegd. De doorsnede van de pan varieert van anderhalve meter tot 4 meter, wordt er tevens gezegd. Toch schijnt men dit nodig te hebben om op tweede Paasdag het dorp Bessières van omelet te voorzien. Behalve de inwoners trekt het maken van het reusachtige omelet ook heel veel geïnteresseerde bezoekers. Sinds 1973 wordt in het dorp Bessières in de Haut-Garonne op tweede Paasdag dit enorme omelet gebakken. Het wordt gemaakt door de “Les Chevaliers de la Confrérie mondiale de l’Omelette”. Vertaald: “de Ridders van de mondiale Broederschap van de omelet”. De koks die die dag in actie komen dragen hoge koksmutsen. Het schijnt dat deze traditie zijn oorsprong heeft gemaakt in de tijd van Napoleon. Napoleon had met zijn soldaten zo genoten van een omelet in het dorp Bessières dat hij de inwoners om alle eieren vroeg om een super groot omelet te maken.  De Franse zijn gek op omeletten, ook de zoete varianten, met Pasen staan die vaak op tafel. De zoete variant lijkt een beetje tussen een pannenkoek en omelet in te zitten maar is toch net even anders omdat er een extra eiwit bij wordt gebruikt.  De Franse klappen dit omelet dubbel en doen dan binnenin banaan en Nutella. Of vers fruit van het seizoen, of gewoon puur. De hartige variant is met artisjok en bloedworst. Niet van die pudding bloedworst maar de Catalaanse versie die is wat steviger. In plaats van artisjok worden ook groene asperges gebruikt, liefst de wilde variant (binnenkort ook weer in mijn moestuin) Erbij wordt een simpele groene salade geserveerd en vers brood. Echte klassiekers uit de Franse keuken.
#aquarel #aquarelartist #aquarelle #frankrijk #blog #blogger #bourgogne #omelette #omelet #bessieres #bessières #tweedepaasdag #fransekeuken #klassieker #illustrator #illustratie #kookboek #traditie #atelierphilippine #parcdumorvan

De legende van de Franse kerkklokken met Pasen

Legendes van Frankrijk met Pasen, de vliegende Paas kerkklokken. Een prachtig verhaal wat Franse ouders hun kinderen vertellen, want het kan zomaar zijn dat de kerkklokken vanaf “goede vrijdag”, niet meer luiden. Ze beginnen weer op “Paaszondag ochtend”, en daar zit een legende aan vast.
De Paas legende:
Op goede vrijdag, de vrijdag voor Pasen vliegen de kerkklokken van de Franse kerken weg. Ze vertrekken richting Rome, Italië naar het Vaticaan. In het Vaticaan woont de paus, de baas van de katholieke kerk. De klokken doen dit ter nagedachtenis aan de dood van Jezus. De klokken dragen het verdriet van iedereen die verdrietig is over de kruisiging van Jezus. In het Vaticaan worden de klokken gezegend door de paus. Van de paus krijgen ze gekleurde eieren en chocolade eieren, en chocolade klokken. Daarna begint de lange terugweg naar Frankrijk. In Frankrijk laten ze de eieren en klokken vallen in alle tuinen en parken. Op Paaszondag ochtend gaan de klokken weer luiden en gaan de kinderen de eieren zoeken.  “Joyeuses Pâques”,
Er zit ook nog een leuk recept bij “Oeufs cocotte met zalm en kraailook”, makkelijk, echte Franse keuken en lekker 😋🐣#pasen #pâques #legende #frankrijk #bourgogne #atelierphilippine #illustraties #illustrator #workshops #drawing #doodeling #kookboek #kookschrift #oeufscocotte #blog #blogger

Flinterdunne crêpes met honing en gehakte walnoten

Bij ons in Frankrijk eten we crêpes, flinterdunne flensjes. Je kunt je crêpe eten zoals je zelf wilt maar de crêpe met een lepel Nutella is wel een heel bekende variant. Toen ik nog regelmatig met de Thallys naar Nederland ging moest ik altijd overstappen in Parijs, van het westen naar het noorden van Parijs. De overstap tijd nam ik altijd ruim. Dan ging ik zalig even Parijs in. Toegegeven de koffie was duur maar verrukkelijk, slenteren door Parijs en dan stonden er veel kraampjes met flinterdunne flensjes, kloddertje Nutella erop en kunstig dicht gevouwen. Die momenten vergeet ik niet meer, een dubbele expresso en een crêpe met Nutella, het maakte het overstappen een stuk aantrekkelijker. Er gaat een leuk verhaal over de crêpes van Frankrijk, ze moeten zo dun zijn dat je, als je ze op een krant legt de tekst er doorheen moet kunnen lezen. Zo dun is mijn nog niet gelukt. Ik bak meestal de meer Hollandse variant die is wat dikker. Pannenkoeken worden gebakken van meel, melk en eieren maar van oorsprong was het half boekweit meel half tarwemeel. Pannenkoeken lenen zich ervoor om opgerold te worden of opgeplooid. In Rusland is de blini bekend een flensje gevuld met van alles en nog wat, denk aan: zalm, kaviaar maar ook fruit met room. De Duitsers noemen hun pannenkoeken “pfannkuchen”, en de Amerikanen hebben “pancakes”, rond en dik vaak zoet belegd, ze eten ze bij het ontbijt, de brunch of als nagerecht. Een “wrap”, is een Mexicaanse opgerolde pannenkoek met vulling. De “okonomiyaki”, is een Japanse pannenkoek. Wat ik vaak als topping gebruik, bij mijn bijna flinterdunne crêpes, is een laagje honing met gehakte walnoten. Heel lekker, echt een goede afsluiting van het Paasdiner of Paasbrunch maar ook als ontbijt niet verkeerd 😉😋
Ervaringen uit mijn eigen keuken en kookschriftje
#atelierphilippine #aquarelartist #aquarelle #parcdumorvan #illustrator #kookschrift #bourgogne #kookboeken #pâques #pasen #blogger #blog #frankrijk #bourgogne #foodillustration #crêpe #crèpes #flensje #pannenkoeken #lekker #illustraties